Χριστουγεννιάτικα παιδικά τραγούδια & κάλαντα... (video HD)

Ο μικρός τυμπανιστής - The Little Drummer Boy in Greek | Χριστουγεννιάτι...

ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΟΥ ΝΟΜΙΖΑ ΟΤΙ ΤΑ ΚΑΛΑΜΠΟΚΙΑ ΗΤΑΝ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΟΤΟΥΛΕΣ ΤΟ ΛΕΓΟΜΕΝΟ "ΝΤΑΡΙ" ΕΒΓΑΙΝΕ Η ΝΟΙΚΟΚΥΡΑ ΜΕ ΕΝΑ ΣΑΚΟΥΛΙ ΦΩΝΑΖΕ"ΠΟΥΛ, ΠΟΥΛ ΣΤΙΣ ΚΟΤΟΥΛΕΣ ΤΗΣ ΚΑΙ ΕΠΕΦΤΑΝ ΜΕ ΤΑ ΜΟΥΤΡΑ ΣΤΟ ΝΤΑΡΙ ΟΤΑΝ ΟΜΩΣ ΕΓΙΝΑ ΚΑΙ ΕΓΩ ΠΡΟΤΕΒΟΥΣΙΑΝΑ ΣΤΑ 24 ΜΟΥ ΧΡΟΝΙΑ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΕΙΧΑ ΚΑΤΕΒΕΙ ΣΤΝ ΑΘΗΝΑ ΚΡΑΤΩΝΤΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΧΕΡΙ ΚΙ ΕΝΑ......'ΚΟΥΤΣΟΥΒΕΛΟ" ΤΕΣΣΑΡΩΝ ΧΡΟΝΩΝ ΓΕΝΟΥΣ ΑΡΣΕΝΙΚΟΥ (ΟΝΟΜΑΤΑ ΔΕΝ ΛΕΜΕ :-) ΒΛΕΠΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟ ΠΟΥ ΠΕΡΠΑΤΟΥΣΑΜΕ ΚΡΑΤΟΝΤΑΣ ΚΑΙ ΕΝΑ ΣΟΒΛΑΚΙ ΑΠΟ ΤΗ ΛΕΙΒΑΔΙΑ (ΨΗΤΟΠΟΥΛ...ΙΟ)Ι ΠΟΥ ΤΟ ΑΓΟΡΑΚΙ ΜΟΥ, ΕΤΡΟΓΕ ΜΕ ΜΕΓΑΛΗ ΛΕΜΑΡΓΙΑ ΒΛΕΠΩ ΛΟΙΠΩΝ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΜΗΝΙΟΝ ΜΙΑ ΦΟΥΦΟΥ ΚΙ ΕΝΑ ΓΕΡΑΚΟ ΚΑΘΙΣΜΕΝΟ ΠΗΣΩ ΤΗΣ ΝΑ ΨΕΙΝΕΙ ΚΑΣΤΑΝΑ ΠΕΡΝΑΜΕ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΑΠΟ ΤΑ "ΚΑΡΦΙΑ" ΚΑΙ ΠΑΜΕ ΜΕ ΠΟΛΥ ΛΑΧΤΑΡΑ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΨΗΤΑ ΚΑΣΤΑΝΑ ΣΤΟ ΠΛΩΜΑΡΙ ΑΥΤΗ ΤΗ ΔΟΥΛΙΑ ΤΟΤΕ ΤΗΝ ΕΚΑΝΕ ΕΝΑΣ ΓΕΡΑΚΟΣ ΒΡΑΚΑΣ Ο ΚΟΥΣΤΗΣ ΤΟΥ ΜΠΑΜΠΟΥΚ ΙΣΩΣ ΑΡΜΕΝΑΚΑΣ ΑΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΕΚΕΙΝΑ ΠΑΡΟΥ ΜΕ ΚΑΣΤΑΝΑ ΚΑΙ ΤΙΒΛΕΠΩ ΑΝΤΙ ΚΑΣΤΑΝΑ ΚΑΛΑΜΠΟΚΙΑ ΞΑΦΝΙΣΤΗΚΑ ΤΙ ΚΟΤΕΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΟΥ ΞΕΦΙΓΕ ΠΑΡΕ ΚΑΙ ΕΔΩΣΕ ΕΝΑ ΚΑΛΑΜΠΟΚΙ ΝΑ ΔΟΚΙΜΑΣΕΙΣ ΜΟΥ ΕΙΠΕ Ο ΓΕΡΑΚΟΣ ΝΟΣΤΙΜΟ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΕΙΧΕ ΚΑΙ ΜΙΑ ΜΟΣΧΟΒΟΛΙΑ ΠΟΥ ΣΟΥ ΤΡΙΠΑΓΕ ΤΗ ΜΥΤΗ ΚΙ ΕΤΣΙ ΜΑΘΑΜΕ ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΠΩΣ ΤΟ ΚΑΛΑΜΠΟΚΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΟΤΕΣ
Δείτε περισσότερα

Εις το βουνό ψηλά εκεί
ειν’ εκκλησιά ερημική,
το σήμαντρό της δε χτυπά,
δεν έχει ψάλτη ούτε παπά.

Ένα καντήλι θαμπερό
και έναν πέτρινο σταυρό
έχει στολίδι μοναχό
το εκκλησάκι το φτωχό.

Αλλ’ ο διαβάτης σαν περνά
στέκεται και το προσκυνά
και με ευλάβεια πολλή
τον άσπρο του σταυρό φιλεί

Εκεί πέρα, πιο πέρα από την Αγία Βαρβάρα ανεβαίνοντας το μονοπάτι αφήνοντας πίσω σου την ακροθαλασσιά και κάποια χαλάσματα, απομεινάρια μιας άλλης εποχής που κάποιες φαμίλιες ίσως ψαράδων έζησαν μέσα, και τώρα έρμα φυτρώνουν σ αυτά φυτίλακια, θυμάρι κι αγριόχορτα.  Τα κοιτάς και ένα σωρό ιστορίες....σκαρώνει το μυαλό σου βλέποντας ένα ξύλινο δοκάρι η μια εσοχή που κάποτε θα ήταν αρμάρι. Ανεβαίνοντας λοιπών το χωμάτινο φιδωτό μονοπάτι που σκίνα και λυγαριές ίσα ίσα το αφήνουν να φαίνεται, οι μοσχοβολιές καθώς τα παραμερίζεις για να φτάσεις στη κορυφή του λόφου είναι το κάτι άλλο. μένεις άφωνος, εκστατικός τα πάντα ηρεμούν μέσα σου όταν αντικρίζεις ένα πάλλευκο μικρό, πολύ μικρό ξωκκλήσι σαν μινιατούρα μέσα στο πράσινο!!!!!Τι νιώθεις??
  Νιώθεις γαλήνη, απέραντη γαλήνη, να σε πλημμυρίζει!!!!!! Το εκκλησάκι είναι αφιερωμένο στη Παναγία στα εννιάμερα όλοι αυτή τη μέρα γεινόταν λειτουργία και όλοι οι "ξωχάροί" (εκείνοι που έμεναν στις εξοχές)ήταν εκεί στο προαύλιο γιατί είπαμε το εκκλησάκι είναι τόσο δα!!!!!!!   Εχω πολλές γλυκές αναμνήσεις και ευχαριστώ τη καλή μου φίλη για τη φωτογραφία που μου έστειλε!!!! 
Καλή μας Κυριακή φίλοι μου

 

Εις το βουνό ψηλά εκεί
ειν’ εκκλησιά ερημική,
το σήμαντρό της δε χτυπά,
δεν έχει ψάλτη ούτε παπά.

Ένα καντήλι θαμπερό
και έναν πέτρινο σταυρό
έχει στολίδι μοναχό
το εκκλησάκι το φτωχό.

Αλλ’ ο διαβάτης σαν περνά
στέκεται και το προσκυνά
και με ευλάβεια πολλή
τον άσπρο του σταυρό φιλεί

Εκεί πέρα, πιο πέρα από την Αγία Βαρβάρα ανεβαίνοντας το μονοπάτι αφείνοντας πίσω σου την ακροθαλασσιά και κάποια χαλάσματα, απομηνάρια μιας άλλης εποχής που κάπιες φαμίλιες ίσως ψαράδων έζησαν μέσα, και τώρα ερμα φυτρώνουν φυτίλια, θυμάρι κι αγριόχορτα.  Τα κοιτάς και ένα σωρό ιστορίες....σκαρώνει το μυαλό σου βλέποντας ένα ξύλινο δοκάρι η μια εσοχή που κάποτε θα ήταν αρμάρι. Ανεβαίνοντας λοιπών το χωμάτινο φιδωτό μονοπάτι που σκίνα και λυγαριές ίσα ίσα το αφήνουν να φαίνεται Οι μοσχοβολιές καθώς τα παραμερίζεις για να φτάσεις στη κορυφή του λόφου είναι το κάτι άλλο για να αντικρίσεις ένα πάνλευκο μικρό, πολύ μικρό ξωκκλήσι σαν μυρα μεσα στο πρασυνο και στο γαλαζιο λεσ καιειναι πινακασ και τότε νιώθεις γαλήνη, απέραντη γαλήνηνασε πλυμιριζει!!!!!! Το εκκλησάκι είναι αφιερωμένο στη Παναγία

 

32 λεπτά ·

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΕΝΑ ΚΑΙΡΟ ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΓΡΙΟΥΛΑ ΣΕ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΣΠΙΤΑΚΙ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ ΤΗΣ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΕΠΕΦΤΕ ΠΟΛΥ ΧΙΟΝΙ ΜΙΑ ΣΟΥΣΟΥΡΑΔΑ ΜΠΗΚΕ ΚΑΙ ΚΑΘΩΣ ΗΤΑΝ ΠΟΛΥ ΠΕΙΝΑΣΜΕΝΗ.......... ΤΙ ΕΚΑΝΕ ΜΩΡΟ ΜΟΥ??? ΑΝΑΠΟΔΟΓΥΡΙΣΕ ΤΟ ΣΚΟΠΙΔΟΤΕΝΕΚΕ ΜΊΠΩΣ ΒΡΕΙ.......... ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΕ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΛΕΓΕ ΤΟ ΧΙΛΙΟΕΙΠΩΜΕΝΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΚΑΙ ΤΑ ΜΑΤΑΚΙΑ ΕΒΑΣΙΛΕΥΑΝ ΕΝΑ ΦΙΛΑΚΙ ΜΙΑ ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΡΕΒΑΤΑΚΙ ΤΟΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕ.
 ΕΤΣΙ ΔΕΝ ΚΟΙΜΟΜΑΣΤΕ ΚΑΠΟΤΕ ΚΙ ΕΜΕΙΣ????
ΓΛΥΚΟΣ ΝΑΝΑΙ Ο ΥΠΝΟΣ ΜΑΣ ΟΠΩΣ ΤΟΤΕ ΜΙΑ ΦΩΡΑ ΚΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ.....
 ΚΑΛΗ ΜΑΣ ΝΥΧΤΑ!!!!

Αυτές εδώ δεν ξέρω αν τις μαγειρεύουν και πως, ξέρω όμως πως τις τρώγαμε εγώ και τα φιλαράκια μου όταν είμαστε παιδιά!!!!!!! Τις ξεκωλούσαμε από τα βράχια με ένα μυτερό χαλίκι και αφού τις πιέζαμε να φύγει από μέσα τους μια ακαθαρσία σίγουρα τα εντόσθια τους τις βουτούσαμε στη θάλασσα κι εκεί επί τόπου τι τρώγαμε όχι όμως πολλές γιατί φοβόμαστε μη πονέσει η κοιλιά μας και μας ανακαλύψουν οι μάνες μας και τότε.... Πάντως ήταν νόστιμες και μοσχομύριζαν θάλασσα!!!! Τα ρούχα μας όμως κοκάλωναν από το αλάτι του γιαλού αλλά οι μάνες μας είχαν συνθηκολογήσει με αυτή την εικόνα, για τις πεταλίδες δεν ήξεραν τα καμώματα μας!!!!!!!!!! 

Reginant

Μόλις τώρα ·

Η ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΕΝΑ ΟΥΖΑΚΙ ΜΕ ΕΝΑ ΑΠΛΟ ΜΕΖΕΔΑΚΙ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΣΧΗΜΟ ΓΙΑ ΚΑΛΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΚΑΙ ΞΕΚΟΥΡΑΣΗ ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΜΟΥ

ΜΕΛΙΤΖΑΝΕΣ ΓΕΜΙΣΤΕΣ ΝΗΣΤΙΣΙΜΕΣ ΣΤΗ ΚΑΤΣΑΡΟΛΑ
5-6 μελιτζάνες φλάσκες 2-3 κρεμμύδια ρύζι 1/2 κιλό, 1ματσακι μαϊντανό, λάδι 3/4 μιας κούπας του τσαγιού και αρκετή ψίχα από τις μελιτζάνες χωρίς τα σπόρια τους, 2,3 ντοματούλες φρέσκες  και ένα κουτί "κονκασέ" (ψιλοκομμένες ντομάτες σε κονσέρβα εάν δεν έχετε ντομάτες πρέπει να βάλετε 2 κουτιά "κονκασέ"
   Αφαιρούμε το κοτσάνι από τις μελιτζάνες,  σ ένα "πλασταρίδι," (επιφάνεια κοπής) τις χτυπάμε με τη χούφτα μας κλειστή και μετά με τη παλάμη μας επάνω στο "πλασταρίδι"  τις κυλάμε πέρα δώθε για να μπορέσουμε να τις αδειάσουμε από τη ψίχα πιο εύκολα γιατί θα έχουν μαλακώσει (οι γιαγιάδες μας δεν είχαν εργαλεία το παλιό εκείνο το καιρό)  τις πλένουμε, κόβουμε το επάνω μέρος λίγο, για καπάκι θα τα χρησιμοποιήσουμε μετά. Με ένα κουτάλι της σούπας στριφογυρίζοντας το στο εσωτερικό της μελιτζάνας (αν δεν έχουμε το κατάλληλο εργαλείο) βγάζουμε τη ψίχα προσέχοντας να μη τις σκίσουμε τις αλατίζουμε λίγο στο εσωτερικό τους και τώρα φτιάχνουμε τη γέμιση:
 Σε μια λεκανίτσα βάζουμε τη σάρκα αρκετή, όχι όλη από τις μελιτζάνες και τη ξεπλένουμε να φύγουν τα σπόρια μετά την ψιλοκόβουμε, ψιλοκόβουμε και τις ντομάτες το μαϊντανό και τα κρεμμύδια προσθέτουμε το "κονκασέ" το ρύζι, το αλάτι, το πιπέρι και το λάδι,  καλό θα είναι για περισσότερη γλύκα και νοστιμιά να ξεγεμίσουμε και τρείς ντοματούλες, τη σάρκα και από αυτές τη ψιλοκόβουμε στη γέμιση ανακατεύουμε καλά καλά όλα τα υλικά και με αυτά γεμίζουμε τις μελιτζάνες και τις ντομάτες δεν τις ξεχειλίζουμε, βάζουμε τα καπάκια τους και τις τοποθετούμε στη κατσαρόλα, αρκετά μεγάλη, πρώτα τις μελιτζάνες με το πλάι αφού τους κάνουμε δυο χαραματιές οριζόντιες όχι πολύ μεγάλες προσέξτε το αυτό, για να παίρνουν ζουμάκι μέσα καθώς βράζουν και να μην είναι σφιχτές βάζουμε από πάνω και τις ντοματούλες αυτές δεν θα τις χαράξουμε γιατί θα διαλυθούν βάζουμε νεράκι στη κατσαρόλα να τις σκεπάζει μέχρι τη μέση και ρίχνουμε επάνω τους άλλη 1/2  κούπα λάδι, τις σκεπάζουμε με το καπάκι της κατσαρόλας και τις μαγειρεύουμε σε μέτρια φωτιά κουνώντας κάθε λύγο τη κατσαρόλα και προσέχοντας να υπάρχει ζουμάκι αλλιώς συπληρώνουμε με λύγο νερό προσοχή γιατί κολλάνε εύκολα τις κεντάμε με ένα πιρούνι για να δούμε αν έβρασαν και προσέχουμε να έχει "μελώσει" το ζουμάκι τους αλλιώς χαμηλώνουμε τη φωτιά και τις αφήνουμε λύγο ακόμη προσέχοντας τες. 
Σερβίρονται με φέτα η με ελίτσες αν νιστευούμε είναι υπέροχες!!!!!
 Αν θέλετε μπορείτε να τις κάνετε με κιμά με τον ίδιο τρόπο μισό χοιρινό μισό μοσχαρίσιο αφαιρώντας το κρεμμύδι, τη σάρκα τις μελιτζάνας και το μαϊντανό. Στο φούρνο δεν γίνονται τόσο νόστιμες!!
 

 

ΚΑΙ ΨΗΤΑ, ΚΑΙ ΤΗΓΑΝΙΤΑ ΠΑΝΑΡΙΣΜΕΝΑ ΜΕ ΑΛΕΥΡΙ Η  ΜΕ ΤΆΡΑΜΑ (ΧΥΛΟ) ΑΛΑ ΚΑΙ ΟΜΜΑ ΜΕ ΜΠΟΛΙΚΟ ΛΕΜΟΝΑΚΙ ΚΑΙ ΜΕ ΕΝΑ......... ΠΟΤΗΡΑΚΙ, ΤΙ?? ΜΑ ΟΥΖΑΚΙ ΑΣΦΑΛΩΣ ΕΙΝΑΙ ΜΠΟΥΚΙΑ ΚΑΙ..... ΑΠΟΛΑΥΣΗ!!!!!

ΚΑΛΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ ΦΙΛΗ ΜΟΥ

 ΧΥΛΟΣ

Σε ένα  μπολ μεσαίου μεγέθους ανακατεύουμε το αλεύρι, το μπέικιν πάουντερ, το αλάτι και το πιπέρι.

Προσθέτουμε το γάλα και το αβγό και ανακατεύουμε μέχρι να σχηματιστεί ένα ρευστό κουρκούτι.
Αφήνουμε το μείγμα στην άκρη για 20 λεπτά μετά πανάρουμε  τη ψίχα μια μια από κάθε χτένι και σε καυτό λάδι τις τηγανίζουμε βάζοντας 5 - 6 κομμάτια ανάλογα με το μέγεθος που έχει το τηγάνι για να μη στριμωχτούν και κολλήσουν σε μια μάζα. Με τον ίδιο τρόπο τηγανίζουμε τα μύδια και τις πίνες.

 

Αθανασία Σπέρκου, Μιχάλης-Δέσποινα Ευαγγελινού και 16 ακόμη

1 κοινοποίηση

Σχόλια

Αθηνά Χατζηδημητρίου Στέκα Μ αρέσει!!πως τα λέτε!!πως τα λέτε!!

Μου αρέσει! · Απάντηση · 2 ώρες

Voula Verdoukas Vatos H xarismatiki Regina protoporei Athinoula

Πώς το κάνουμε:

1. Με τη βοήθεια μιας πέτρας τσακίζουμε τις ελιές (προσέχοντας να μη σπάσει το κουκούτσι), σπάμε δηλαδή την σάρκα τους και τις βάζουμε σε μιά λεκάνη με νερό
2. Τις αφήνουμε 9-10 μέρες περίπου αλλάζοντας το νερό τους καθημερινά, για να "ξεπικρίσουν" .
3. Τέλος βάζουμε σε γυάλινο βάζο χυμό λεμονιών με αλάτι και λίγη "άρμη"ι είναι έτοιμες για φάγωμα ΕΙΝΑΙ ΕΞΕΡΕΤΙΚΕΣ ΟΤΑΝ ΞΕΠΙΛΡΙΣΟΥΝ ΝΑ ΤΙΣ ΦΑΜΕ ΡΙΧΝΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΛΙΓΟ ΧΟΝΤΡΟ ΑΛΑΤΙ ΕΠΑΝΩ ΤΟΥΣ ΑΥΤΕΣ ΔΕΝ ΚΡΑΤΑΝΕ ΠΟΛΕΣ ΜΕΡΕΣ.

Λίγα μυστικά ακόμα

Δεν διατηρούνται για πολύ καιρό...αν θέλετε να "κρατήσουν περισσότερο βάλτε 2 δάχτυλα λάδι στο βάζο που θα τις φυλάξετε για μην μπαίνει αέρας...

Πώς το κάνουμε:

1. Με τη βοήθεια μιας πέτρας τσακίζουμε τις ελιές (προσέχοντας να μη σπάσει το κουκούτσι), σπάμε δηλαδή την σάρκα τους και τις βάζουμε σε μιά λεκάνη με νερό που έχουμε προσθέσει αλάτι και λεμόνια κομμένα στα τέσσερα.
2. Τις αφήνουμε 9-10 μέρες περίπου αλλάζοντας το νερό τους καθημερινά, για να "ξεπικρίσουν".
3. Τέλος βάζουμε σε γυάλινο βάζο χυμό λεμονιών με αλάτι και λίγη "άρμη" από τη λεκάνη που είχαμε τις ελιές και είναι έτοιμες για φάγωμα.

Λίγα μυστικά ακόμα

Δεν διατηρούνται για πολύ καιρό...αν θέλετε να "κρατήσουν περισσότερο βάλτε 2 δάχτυλα λάδι στο βάζο που θα τις φυλάξετε για μην μπαίνει αέρας...μπορείτε εκτός από το να τις φάτε έτσι να τις μαγειρέψετε με τις σουπιές, με κουνέλι, με πέρδικες....

Πώς το κάνουμε:

1. Με τη βοήθεια μιας πέτρας τσακίζουμε τις ελιές (προσέχοντας να μη σπάσει το κουκούτσι), σπάμε δηλαδή την σάρκα τους και τις βάζουμε σε μιά λεκάνη με νερό που έχουμε προσθέσει αλάτι και λεμόνια κομμένα στα τέσσερα.
2. Τις αφήνουμε 9-10 μέρες περίπου αλλάζοντας το νερό τους καθημερινά, για να "ξεπικρίσουν".
3. Τέλος βάζουμε σε γυάλινο βάζο χυμό λεμονιών με αλάτι και λίγη "άρμη" από τη λεκάνη που είχαμε τις ελιές και είναι έτοιμες για φάγωμα.

Λίγα μυστικά ακόμα

Δεν διατηρούνται για πολύ καιρό...αν θέλετε να "κρατήσουν περισσότερο βάλτε 2 δάχτυλα λάδι στο βάζο που θα τις φυλάξετε για μην μπαίνει αέρας...ΕΙΝΑΙ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΕΣ ΜΟΛΙΣ ΞΕΠΙΚΡΙΣΟΥΝ ΝΑ ΡΙΞΟΥΕ ΛΙΓΟ ΧΟΝΤΡΟ ΑΛΑΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΤΙΣ ΦΑΜΕ........" ΠΑΡΕΟΥΛΑ" ΜΕ ΠΑΣΤΗ ΛΑΚΕΡΔΑ(ΠΑΛΑΜΙΔΑ) ΚΡΕΜΥΔΙ ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΧΝΙΣΤΗ ΦΑΣΟΛΑΔΑ

2 Κιλά Πράσινες Ελιές
1/2 Κιλό χοντρό αλάτι
κλωνάρια άγριο μάραθο
μαραθόσπορο
ρίγανη ή θυμάρι

Οδηγίες:

Ξεπλύντε με κρύο νερό τις φρέσκες πράσινες ελιές και πάνω σε επιφάνεια εργασίας χτυπήστε κάθε ελιά με μια καθαρή πέτρα, ή με το σφυρί για το κρέας ώστε να τσακίσει. Βάλτε τις ελιές σε λεκάνη και γεμίστε με κρύο νερό.
Αλλάζετε το νερό κάθε μέρα, ή δυό φορές τη μέρα, για 6-8 μέρες, ανάλογα με το μέγεθος της ελιάς. Δοκιμάστε, κι όταν οι ελιές είναι όσο πικρουλές τις θέλετε –δεν πρέπει να είναι τελείως γλυκές—στραγγίστε τις καλά και πασπαλίστε με μπόλικο αλάτι. Αφήστε να μείνουν 1-2 μέρες, ανακατώνοντας που και που, μέχρι να «τραβήξουν» όσο αλάτι θέλετε. Βάλτε τις ελιές σφιχτά σε γυάλες, πιέζοντας να χωρέσουν όσο γίνεται περισσότερες.
Βάλτε ανάμεσα κλωνάρια άγριο μάραθο, χοντροσπασμένο μαραθόσπορο, ρίγανη ή θυμάρι, ανάλογα με το γούστο σας. Σκεπάστε τις γυάλες και αφήστε να μείνουν 5-6 μέρες οι ελιές, προτού να τις σερβίρετε.

 

ΚΥΔΩΝΙ ΤΡΙΦΤΟ
ΥΛΙΚΑ
1+ 1\2 κιλό κυδώνια
1+ 1\2 φλιτζάνι νερό
1+ 1\2κιλο ζάχαρη
1\2 φλιτζάνι αμυγδαλόψιχα ασπρισμένα
2 κουταλιές χυμό λεμονιού


1/2 χυμό λεμονιού για μέσα στο νερό όταν τα καθαρίζουμε για να μην μαυρισουν 

ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Πλένουμε και  καθαρίζουμε από φλούδες και κουκούτσια τα κυδώνια .Τα ρίχνουμε  όπως τα καθαρίζουμε σε μια λεκάνη με νερό να τα σκεπάζει,ρίχνουμε το χυμό από μισό λεμόνι να μην μαυρίσουν. με τον ειδικό τρίφτη από τις χοντρές τρύπες του  τα τρίβουμε.

 Αν δεν έχουμε το κατάλιλο τρίφτη κόβουμε σε λωρίδες λεπτές όπως το σχήμα που κόβουμε τις πατάτες,με το μαχαίρι.

Εντωμεταξύ βάζουμε σε μια κατσαρόλα την ζάχαρη και το νερό, μόλις πάρει βράση 10 λεπτά περίπου, ρίχνουμε το κυδώνι αφού το έχουμε πρώτα στίψει  καλά και βράζουμε μέχρι να αρχίσει να δένει σε μέτρια φωτιά.

Μόλις το δούμε να έχει δέσει  προσθέτουμε τα αμύγδαλα το χυμό από το μισό λεμονι και την αμπαρόριζα.

Σιγοβράζουμε για λίγα λεπτά και το κατεβάζουμε από την φωτιά.Μόλις κρυώσει το τοποθετούμε και το διατηρούμε σε βάζα.

 Αν θέλετε περισσότερο κάντε τα όλα σε διπλή  δόση

Φτιαγμένοι με μπόλικο κύμινο και δυο στάλες ούζο οι μυτιληνιοί κεφτέδες είναι ξακουστοί για το άρωμα και τη γεύση τους

 

 

 

οο καιρος ......."περδικωσε" ακουγα να λενε  μ

Α......"ΜΠΕΡΕΚΕΤΙΑ" ΓΕΜΑΤΑ ΓΛΥΚΑ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ......ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ!!!  ΓΙΑΓΙΑ ΜΟΥ ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΤΑ ΧΕΦΘΗΝΟΠΩΡΙΝΡΙΑ ΓΕΜΑΤΑ ΝΑ ΜΑΣ ΤΑ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙΣ!!!!!!!!!

 

 

ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΙΡΑΞΩ ΤΑ ΖΩΑ ΤΑ ΚΑΪΜΕΝΑ ΜΗ ΤΑΧΑ ΣΑΝ ΚΑΙ ΜΕΝΑ ΚΑΙ ΚΕΙΝΑ ΔΕΝ ΠΟΝΟΥΝ?? (ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΑΠΟ ΚΑΠΙΟ ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΟ ΜΟΥ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟ ΘΥΜΑΜΑΙ ΟΛΟ)

 

 

 

Τρίτη, 23 Φεβρουαρίου 2016

"Αυτό που θα ήθελα είναι τη ζωή μου πίσω.
Αλλά δεν ξέρω απο ποιόν να τη ζητήσω. Τόσο τη σκόρπισα, τόσο την χαράμισα, τόσο τη δάνεισα, τόσο την ξερίζωσα. Απο ποιόν να τη ζητήσω τώρα.... Και τι ωφελεί....
Αυτό που θα ήθελα απόψε, τελικά, είναι ένας ώμος, να γείρω πάνω του και να κλάψω. Να κλάψω πολύ. Με λυγμούς. Με κραυγές. Να κλάψω για όλα. Για όσα αγάπησα. Για όσα ονειρεύτηκα. Για όσα ένιωσα. Για όσα περίμενα και δεν ήρθαν. Για όσα ήρθαν. Για όσα με πρόδωσαν . Για όσα με χαράκωσαν. Για όσα με θανάτωσαν. Για όσα με ανάστησαν. Να κλάψω πολύ. Με λυγμούς. Με κραυγές. Για όλα.... Να γείρω στον ώμο κάποιου και ν’ακούσω τη φωνή του, να μου πει ψυθιριστά : «Μη κλαίς». Μόνο αυτό. Τίποτ’άλλο.Μην κλαίς. Μόνο αυτό..."

Δεν με νοιαζει που δεν αγαπηθηκα οσο ηθελα.. .μου φτανει που εκανα ονειρα.
Απλα......ητηθηκαν και πληρωσαν εκεινοι που ηξεραν να πληγωνουν   μειωθηκαν και τιμωρηθηκαν μεσα απ την ζωη ...τεληκα υπαρχει θεια δηκη.
                                             Ροξανη

ΤΙ ΛΕΙΠΕΙ (ΑΡΒΑΝΙΤΑΚΗ-ΠΟΡΤΟΚΑΛΟΓΛΟΥ)

ΤΙ ΛΕΙΠΕΙ (ΑΡΒΑΝΙΤΑΚΗ-ΠΟΡΤΟΚΑΛΟΓΛΟΥ)

 

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΔΡΟΣΙΝΗΣ - ΤΙ ΘΕΛΩ - GEORGIOS DROSINIS - WHAT I WANT

"ΗΡΘΕ Η ΧΑΡΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ ΚΑΙ ΓΕΛΑΣΑΝ Τ ΑΧΕΙΛΗ ΜΟΥ" Η ΗΜΕΡΑΜΟΥ ΣΗΜΕΡ ΗΤΑΝ ΑΦΙΕΡΟΜΕΝΗ ΣΤΟ ΓΙΑΝΝΗ ΠΡΩΤΗ ΜΕΡΑ ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΧΑΜΕ ΝΑΠΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑΚΑΝΟΥΜΕ ΠΟΛΛΑ ΠΡΟΓΡΑΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ  ΤΟ ΠΡΩΣΟΠΑΚΙ ΤΟΥ ΦΑΝΕΡΟΝΕ ΤΗ ΧΑΡΑ ΤΟΥ ΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΧΑΡΑ ΤΟΥ ΚΙ ΕΓΩ??ΓΕΛΑΣ ΓΕΛΟΥΝ ΤΑ ΡΟΔΑ ΑΝΟΙΓΟΥΝ ΟΙ ΜΥΛΙΕΣ ΑΝΘΟΥΝ ΚΑΙ ΛΟΥΔΙΖΟΥΝ ΟΙ ΚΥΤΡΟΛΑΜΟΝΙΕΣ  ΕΤΣΙ ΜΟΥ ΕΛΕΓΕ ΚΑΙ ΜΕΝΑ Η ΓΙΑΓΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕΚΙΤΑΖΕ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΩΡΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΤΟ ΓΙΑΤΙ!!!!! ΚΑΛΟΣΩΡΙΣΕΣ ΧΑΡΑ ΜΟΥ ΚΑΛΟΙ ΜΟΥΦΙΛΟΙ ΣΑΣ ΚΑΛΗΣΠΕΡΙΖΩ ΚΑΙ ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΧΕΣ

'ΚΛΟΟΥΝ' 01 - Αιγαιοπελαγίτικο

 

Regina Reginant

30 Ιουλίου 2014 ·

Στην κατασκήνωση
Στην κατασκήνωση στις εκδρομές παιδιά,
στου στρατοπέδου γύρω-γύρω την φωτιά,
μακριά απ’ την πόλη και επάνω στα βουνά,
τραγουδαμε με χαρά.
Να η ζωή που δεν την νοιώθει,
όποιος δεν έζησε μαζί μας,
όποιος δεν είδε την ζωή μας,
πάνω στα ψηλά βουνά.
Πάλι θα φύγουμε να πάμε μακριά,
΄κει που δεν βρίσκεται ανθρώπου πατησιά,
στ’ άγρι’ Ολύμπου και στης Οίτης τις κορφές,
στα λαγκάδια, στις πλαγιές.
Να η ζωή που δεν την νοιώθει,
όποιος δεν έζησε μαζί μας,
όποιος δεν είδε την ζωή μας,
πάνω στα ψηλά βουνά.
Τον ήλιο έχω στην καρδιά
Τον ήλιο έχω στην καρδιά,
το γέλιο στα χείλη,
την ζεστασιά μεσ’στην ψυχή,
στο στήθος τριφύλλι.
Στον κόσμο όλους ν’αγαπώ
σκοπός μου έχει γίνει
και πάντοτε να προσπαθώ
να ζήσει η Ειρήνη.
Την φύση κι αν πληγωσανε
σε όλο τον κόσμο
θα κάνω να μοσχοβολά
θυμάρι και δυόσμο.
Ο ύμνος των προσκόπων
Με καρδιά από τόλμη γεμάτη,
με ματιά σαν αστράφτει γοργή,
το καθήκον ο πρόσκοπος πράττει,
όπου χρέος εμπρός τον καλεί.
Με θυσία προτείνει τα στήθια,
για να δώσει στους άλλους βοήθεια,
λεβεντιά, αγαθότης κι αλήθεια,
του προσκόπου είναι η μόνη ζωή.
Υψηλόφρων γενναίος ιππότης,
στην τιμήν υπόσχεται αυτός,
κι είναι ο λόγος πάντα θεότης,
και στον νόμο του μένει πιστός.
Ένα άριστο σύνθημα έχει,
Έσο Έτοιμος – τούτο προσέχει,
στους αγώνες ακούραστος τρέχει,
είναι εύθυμος πάντα φαιδρος.
Περπατά και βροντά, όρη-δάση περνά,
και το βήμα ταχύ μεσ’ στους κάμπους ηχεί,
λεβεντιά, αγαθότης κι αλήθεια,
του προσκόπου είν’ η μόνη ζωή.
Το μαντήλι του ουρανού
Ιδρώτας στα μάτια κι ο δρόμος μακρύς
σκληρή η ανηφόρα, μα κάπου θα βγεις
διαβάζεις το χάρτη, τον ξέρεις καλά
κι αν ο ήλιος καίει, θα ‘ρθει η ακρογιαλιά.
Αν φοράς το μαντήλι, που φοράει ο ουρανός
τότε πρέπει στα μάτια το ίδιο να ‘χεις φως (2)
Το κρέας ροδίζει στη θράκα αργά
το κύμα χαϊδεύει την άμμο γλυκά
τα ξύλα καμένα, καφές στη φωτιά
το βλέμμα χαμένο μέσ’ την ξαστεριά.
Αν φοράς το μαντήλι, που φοράει ο ουρανός
τότε πρέπει στα μάτια το ίδιο να ‘χεις φως (2)
Τους φίλους σου νοιώθεις, σε νοιώθουν κι αυτοί
την ίδια έχετ’ όλοι στο σώμα ψυχή
η μέρα χαράζει, μαζί τους ξυπνάς
τον σάκο στον ώμο, γι’ αλλού ξεκινάς.
Αν φοράς το μαντήλι, που φοράει ο ουρανός
τότε πρέπει στα μάτια το ίδιο να ‘χεις φως (2)
Αν ένα παιδί
Αν ένα παιδί
τύχει να σου πει
πως λυκόπουλο είναι
να μην γελαστείς
γιατί ψέμματα
πάντα θα σου πει,
αν δεν το ιδείς φαιδρό.
Γιατί πάντα ένα λυκάκι
δεν θυμώνει – δεν δακρύζει
κι αν ενα κακό
πάθει μιά φορά
εύθυμο ευθύς σφυρά.
Γιάτι πάντα ένα λυκάκι
δεν θυμώνει – δεν δακρύζει
κι αν ενα κακό
πάθει μιά φορά
εύθυμο ευθύς γελά.
Στα ξάρτια ψηλά
Στα ξάρτια ψηλά
στους φάρους και μεσ’ στα κανάλια
παντού τριγυρνά
ο ναύτης παντοτινά
Σαν τον γλάρο μας καμαρωμένος
και πατώντας σκοινί το σκοινί
τα πανιά του λύνει ανδρειωμένος
γρήγορος σαν την αστραπή
Στα ξάρτια ψηλά . . .
Και παντού και πάντα ταξιδεύει
με βοριάδες – τρικυμίες στ’ ανοιχτά
μέρα-νύχτα όλο κινδυνεύει
στο τιμόνι του ξαγρυπνά
Στα ξάρτια ψηλά . . .
Θυμίσου όπου πας
Θυμίσου όπου πας
στιγμές χαράς
στιγμές χαράς μαζί με’μας
στον κύκλο της πυράς.
Τα πουλιά τραγουδούν μαζί μας,
παίζουν τ’ άστρα με το φως,
την πρώινή την πρόσευχή μας
χαιρόταν κι ο Θεός.
Θυμίσου όπου πας στιγμές χαράς . . .
Χρυσαφένιες ηλιακτίδες
σε γαλάζιους ουρανούς
για ’μας της φύσης οι σελίδες
σε τόνους γιορτινούς.
Θυμίσου όπου πας στιγμές χαράς . . .
Περιπέτειες ωραίες,
αναμνήσεις ζωηρές,
ονείρου σκιές, φιλίες νέες
αγνές-χρυσές-γερές.
Θυμίσου όπου πας στιγμές χαράς