Τρίτη, 23 Φεβρουαρίου 2016

"Αυτό που θα ήθελα είναι τη ζωή μου πίσω.
Αλλά δεν ξέρω απο ποιόν να τη ζητήσω. Τόσο τη σκόρπισα, τόσο την χαράμισα, τόσο τη δάνεισα, τόσο την ξερίζωσα. Απο ποιόν να τη ζητήσω τώρα.... Και τι ωφελεί....
Αυτό που θα ήθελα απόψε, τελικά, είναι ένας ώμος, να γείρω πάνω του και να κλάψω. Να κλάψω πολύ. Με λυγμούς. Με κραυγές. Να κλάψω για όλα. Για όσα αγάπησα. Για όσα ονειρεύτηκα. Για όσα ένιωσα. Για όσα περίμενα και δεν ήρθαν. Για όσα ήρθαν. Για όσα με πρόδωσαν . Για όσα με χαράκωσαν. Για όσα με θανάτωσαν. Για όσα με ανάστησαν. Να κλάψω πολύ. Με λυγμούς. Με κραυγές. Για όλα.... Να γείρω στον ώμο κάποιου και ν’ακούσω τη φωνή του, να μου πει ψυθιριστά : «Μη κλαίς». Μόνο αυτό. Τίποτ’άλλο.Μην κλαίς. Μόνο αυτό..."

Δεν με νοιαζει που δεν αγαπηθηκα οσο ηθελα.. .μου φτανει που εκανα ονειρα.
Απλα......ητηθηκαν και πληρωσαν εκεινοι που ηξεραν να πληγωνουν   μειωθηκαν και τιμωρηθηκαν μεσα απ την ζωη ...τεληκα υπαρχει θεια δηκη.
                                             Ροξανη

ΤΙ ΛΕΙΠΕΙ (ΑΡΒΑΝΙΤΑΚΗ-ΠΟΡΤΟΚΑΛΟΓΛΟΥ)

ΤΙ ΛΕΙΠΕΙ (ΑΡΒΑΝΙΤΑΚΗ-ΠΟΡΤΟΚΑΛΟΓΛΟΥ)